Sluitstuk van het seizoen op zaterdag 12 april is een concert met het piano trio Rowland, Bogdanovic & Kudritskaya. Het gaat om gerenommeerde, internationale musici. Het lukte een contract met hen te sluiten omdat de pianiste een aantal concerten in Nederland geeft en graag optreedt op kleine podia.
Het Rowland Bogdanović Kudritskaya Trio brengt drie opwindende, avontuurlijke en kleurrijke performers samen, die al vele jaren samen optreden en verenigd zijn door een passie voor het prachtige pianotriorepertoire.
Daniel Rowland, viool
Maja Bogdanović, cello
Natacha Kudritskaya, piano
Ze weven thematische en contrasterende programma’s samen met ruimte voor zowel nieuwe muziek als geliefde favorieten, vaak ook met enkele solo- en duowerken. Ze introduceren de stukken en componisten informeel met een interessante mix van Brits/Nederlandse (Rowland), Servische (Bogdanović) en Oekraïense (Kudritskaya) intelligentie en humor.
Wat schrijft de pers over deze musici?
Hier zijn enkele citaten over recente albumreleases uitgevoerd in verschillende formaties van de drie musici:
“Daniel Rowland en Natacha Kudritskaya bewijzen de perfecte samenwerking te zijn en geven een voortreffelijke uitvoering van de muziek van Enescu.” – BBC Music Magazine
“Bogdanović weet hoe hij de ziel van de luisteraar moet raken. Van de diepste regionen tot de hoogst gespeelde tonen brengt ze de snaren van haar instrument tot leven.” – Nederlands Dagblad
“Rowland heeft een krachtige, glamoureuze toon, glanzend aan de bovenkant en keelachtig en ruig aan de onderkant, en Natasja Kudritskaja evenaart hem elke maat in passie, fantasie en precisie.” – Gramophone”Hartverscheurend mooi.” – Luister Magazine
“De uitvoeringen zijn gloedvol, meeslepend en rauw. Een muzikale wereld waarin je als luisteraar kunt verdwijnen.” – NRC
Wij verheugen ons op deze prachtige afsluiting van het concertseizoen. Ben jij erbij op zaterdag 12 april?
Programma Rowland Bogdanović Kudritskaya Trio
Franz Liszt
Tristia from Années de pèlerinage (12’)
Ludwig van Beethoven
Piano Trio in E-flat major, Op.70 No.2 (30′)
– pauze –
Arvo Pärt
Mozart-Adagio (6’)
Arnold Schönberg (arr. Edward Steuermann)
Verklärte Nacht, Op. 4 (30’)
Luister anders naar het concert
Wil je meer weten over deze componisten en hun werken? Lees de bijzondere details over deze componisten en hun composities. Door de informatie luister je anders naar het concert.
Franz Liszt
Tristia
Het ontstaan van Tristia vond plaats in 1880. Liszt was toen 68 jaar oud, 6 jaar voor zijn overlijden. De ontstaansgeschiedenis is enigszins ingewikkeld. Liszt schreef eerder de cyclus Annees de pelerinage. Een cyclus voor piano solo. Een reisverslag zou je het kunnen noemen.
Het laatste van de 6 delen hieruit heet La Vallée d’Obermann. Een leerling van Liszt bewerkte dit deel voor pianotrio en in deze uitvoering horen we het vanavond. Liszt was tevreden met de bewerking van zijn leerling en heeft er vervolgens zelf nog weer wat veranderingen in aangebracht zodat er uiteindelijk 3 versies zijn. Deze versie heeft de titel Tristia meegekregen. In de literatuur vind je niet terug waarom deze naam er aan gegeven is. Houdt het verband met het verlies van zijn liefdesrelatie ? Een relatie die geheim moest blijven. De muziek klinkt opvallend zwaarmoedig. Het begint heel langzaam en contemplatief maar later, door het stuk heen, wordt de muziek steeds heftiger en dramatischer.
Opvallend is vooral dat we hier muziek van Liszt horen die zelden op de radio of in de concertzaal klinkt. Het is een Liszt die we doorgaans niet kennen. De muziek klinkt modern en is intens. Reinbert de Leeuw heeft er enige jaren geleden weer bekendheid aan gegeven door zijn vertolkingen op piano.
Ludwig von Beethoven
Pianotrio opus 70 nr.2
Beethoven componeerde dit trio in 1808. Zoals hij meestal bij het componeren vernieuwingen aanbracht is dat ook hier het geval. Het trio als ensemble is in die tijd nog tamelijk nieuw. Hij geeft het 4 delen in plaats van de gebruikelijke 3. En de duur van het trio breidt hij uit van 20 minuten naar 30 à 40 minuten.
Trio opus 70 nr. 2 geeft hij nog een ogenschijnlijk klassiek uiterlijk. Het klinkt een beetje als Haydn en Mozart maar vergis je niet. Het wemelt wel degelijk van de vernieuwingen in het werk. Zo laat hij bij de start de instrumenten afzonderlijk beginnen en ook tussendoor hoor je korte solo’s die tot dan toe ongebruikelijk zijn. Het laatste deel is ook het meest spectaculair. De piano krijgt daar de belangrijkste rol. Het is van een enorme virtuositeit.
Avro Pärt
Mozart Adagio
Mozart’s klassieke muziek ontmoet hier het spirituele minimalisme van Arvo Pärt in diens vertaling van een adagio uit een vroege pianosonate van Mozart. Vorm gegeven in een pianotrio.
Het werk is opgedragen aan een overleden vriend van Part in Rusland. Pärt houdt van de luchtige en doorzichtige composities van Mozart en zijn overleden vriend en violist was eveneens een Mozart fan. Niet gek dat Pärt hier een compositie aan waagt.
Hij brengt in zijn versie van de Mozart sonate de stemmen in de pianopartij onder in de 3 instrumenten van het trio. Verder voegt hij er zijn eigen karakter aan toe. Ook de opening en een coda zijn toegevoegd. Al met al een eerbetoon aan Mozart.
Arnold Schönberg
Verklärte Nacht
Misschien wel het hoogtepunt van dit concert. In ieder geval het meest dramatische. Het is geschreven naar een gedicht van Richard Dehmel waarin verhaald wordt hoe een vrouw zich in wanhoop heeft laten bevruchten om toch een kind te krijgen terwijl er geen geliefde is. Kort daarop ontmoet ze de man die wel haar geliefde wordt. Op een nachtelijke wandeling vertelt ze haar geheim en vreest zijn antwoord. Maar zijn reactie is troostend en verblijdend. Hij wil met haar dit kind ontvangen en gelukkig maken. Haar vrees verstoten te worden wordt niet bewaarheid.
De nog jonge Schönberg schrijft dit werk met heel wat vernieuwingen die tot dan toe ongebruikelijk waren. In de eerste plaats was het ongebruikelijk om een symfonisch gedicht, waarin een verhaal verteld wordt, te laten uitvoeren door een ensemble met 2 violen, 2 altviolen en 2 cello’s. Gebruikelijk werd dat gedaan door een symfonieorkest.
Vervolgens zet hij noten bij elkaar die tot dan toe nooit bijeengevoegd waren. Dissonanten zeg maar rustig. Tonen die niet bij elkaar lijken te passen. Dat dat een buitengewoon expressief effect kan hebben werd pas veel later ontdekt. Het werk wordt dan ook in eerste instantie geweigerd en niet uitgevoerd in die begintijd. Het is geschreven omstreeks 1900. In de muziek wordt de liefdesgeschiedenis op de voet gevolgd. Je kunt de donkerte voelen die in die sombere nacht om de beide geliefden hangt en je hoort de zon haar stralen werpen wanneer zo onverwacht zijn toewijding haar hart verwarmt.
Verklärte nacht is sindsdien een van de bekendste stukken van Schönberg geworden en ontroert ons nog altijd. Misschien omdat vergeving na zonde ons nu eenmaal ontroert.
