Meesterlijk samenspel van cello en piano

Meesterlijk samenspel

Celliste Lidy Blijdorp is ‘onmiskenbaar het Nederlandse klassieke talent van het jaar.’ Dat schreef De Volkskrant, toen Lidy vanwege haar debuutalbum in hun lijst van 40 beste albums van 2020 terechtkwam. Datzelfde album leverde haar twee Edisons op. Muziek maken is ‘een verborgen wereld tot leven wekken’, zei zij in een interview. ‘Het is als een droom die je bij het ontwaken ontglipt terwijl het gevoel nog is blijven hangen’.

Pianist Tobias Borsboom werd geprezen om zijn ‘juweel van een toucher’  (Trouw) en zijn “persoonlijke, mateloos kleurige spel” Dagblad van het Noorden/Leeuwarder Courant). Borsboom heeft zich gevestigd als een veelzijdig en creatief musicus met grote finesse en een breed repertoire. De afgelopen seizoenen trad Tobias op in alle grote concertzalen in Nederland als winnaar van de Dutch Classical Talent Award.

Bekijk een video van een optreden van dit getalenteerde duo.

Zaterdag 19 oktober zijn Lidy en Tobias bij ons te gast. Ben jij erbij? Reserveer.

Ludwig von Beethoven
Bei Mannern welche liebe fuhlen

“Als men de liefde voelt, ontbreekt een goed hart niet. Die zoete drift mee te voelen is dan de vrouw haar eerste plicht”. Zeven variaties voor cello en piano op een lied uit “Die Zauberflote” van MOZART. Dit concert opent vast niet bij toeval met een lofzang op de liefde. Als man en vrouw dansen de cello en piano om elkaar heen in een spel van wederzijdse liefde. De variaties laten naast vrolijke ook treurige momenten horen. Zoals ook de lotgevallen in leven en liefde kunnen wisselen.

Nadia Boulanger
Drie stukken voor cello en piano

Nadia Boulanger is de oudere zus van Lili Boulanger. Lili was een bekend componiste uit het begin van de 20-ste eeuw. Aanvankelijk werd Nadia vooral bekend als pianiste. Pas later ontdekte men haar compositorische gaven.

Een van haar bekendste werken is het driedelige werk voor cello en piano, gecomponeerd in 1914. In het eerste deel horen we een serene landelijke rust ten gehore gebracht waarin de cello boven de piano uitzingt. De piano begeleidt de cello met contrasterende tonen op de achtergrond. Het tweede deel laat een vriendelijke, enigszins melancholische toon horen. Het eindigt in mineur. Het derde deel is dan weer heel heftig en springerig. Zoals een kind in een riskant spel opwinding kan vinden. Zo vliegt de muziek op en neer. Opvallend zijn de wisselingen in hard en zacht binnen de afzonderlijke delen.

Claude Debussy
Clair de Lune

Clair de Lune is het derde deel uit een suite voor piano met de titel Bergamasque. Bergamasque refereert aan het vermommen zoals dat in het Franse dorpstoneel gewoon was. Achter het masker kan vrolijkheid verdriet zijn en omgekeerd kan zichtbaar verdriet blijdschap verbergen. Je weet dus nooit precies wat je aantreft. Dat geldt ook voor Clair de Lune. Het is een betoverend stuk muziek waarvan de melodie stapsgewijs tevoorschijn komt. Zoals ook de maan zich telkens onverwachts laat zien vanachter de wolken. Je kunt de muziek droevig noemen maar met evenveel recht klinkt ze speels en opwindend. De noten sprankelen achter elkaar aan en worden, zoals het licht van de maan door voorbij schuivende wolken, telkens weer onderbroken. De muziek is geschreven naar een gedicht van Paul Verlaine.

Votre âme est un paysage choisi
Que vont charmant masques et bergamasques
Jouant du luth et dansant et quasi
Tristes sous leurs déguisements fantasques.

Tout en chantant sur le mode mineur
L’amour vainqueur et la vie opportune
Ils n’ont pas l’air de croire à leur bonheur
Et leur chanson se mêle au clair de lune,

Au calme clair de lune triste et beau,
Qui fait rêver les oiseaux dans les arbres
Et sangloter d’extase les jets d’eau,
Les grands jets d’eau sveltes parmi les marbres.

Sonate voor cello en piano in drie delen

Bij dit werk zult u heel wat acrobatiek tegen komen. Het dateert uit 1915. Debussy had het plan zes werken te schrijven die bij elkaar zouden horen. Hij is niet verder gekomen dan drie. Waarvan deze sonate de eerste is. Je kunt goed merken dat dit werk in de 20-ste eeuw is geschreven. In het eerste oorlogsjaar. De moderniteit valt op. De heftigheid is enorm. Terwijl je in Clair de Lune nog melodieën krijgt te horen klinken er hier alleen nog flarden van melodieën, klanken na en door elkaar. Impressionisme in de muziek. Indrukken geven van beelden, gevoelens, landschappen. Ook hoor je veel pizzicato. Het aanslaan van de snaren met de vingers. En alles met een enorme intensiteit. Een wereld van klanken die door de heftigecontrasten indruk maakt. Het vereist een enorme vaardigheid om zo te spelen.

César Franck
Sonate

Sonate is bekend als vioolsonate maar zou misschien wel cellosonate genoemd moeten worden. Het verhaal gaat dat Franck de sonate voor dat instrument schreef. Maar zeker is dat niet. Hoe het zij. Nadat Eugene Isaye deze sonate op zijn repertoire had genomen stond César Franck daar helemaal achter. Isaye was een beroemd violist. Hij heeft deze sonate steeds op zijn repertoire gehouden en beroemd gemaakt. Natuurlijk ook dankzij de kwaliteit van het werk. Helaas heeft Franck niet lang kunnen genieten van dit succes. Vier jaar na het schrijven van zijn sonate overleed de componist maar zijn sonate voor cello en piano is sindsdien altijd blijven klinken.

Het is een hartstochtelijke sonate. Zeker in het tweede deel waar beide instrumenten in een zelfde heftige stroom van noten omhoog gaan.Het laatste deel valt op door de canon die er in klinkt. De De afwisseling van beide instrumenten die om beurten hetzelfde thema spelen, doet speels aan.

Claude Debussy
Beau Soir

Een samenspel van cello en piano getoonzet naar een gedicht van Paul Bourget. Omstreeks 1890 door Debussy geschreven. “Een mooie avond” heet het. Als je het gedicht leest wordt de boodschap snel duidelijk. Geniet van het leven, want voordat je het weet is het voorbij. De avondhemel, zo prachtig rood en vol belofte. Maar oh, hoe snel wordt die gevolgd door de kilte van de nacht. En zo zal de dood het leven snel en onverwacht wegnemen.